تبادل لینک هوشمند
سبکباران ساحل ها
لب دریا، نسیم و آب و آهنگ،
شكسته ناله های موج بر سنگ.
مگر دریا دلی داند كه ما را،
چه توفان ها ست در این سینه تنگ !
***
تب و تابی ست در موسیقی آب
كجا پنهان شده ست این روح بی تاب
فرازش، شوق هستی، شور پرواز،
فرودش : غم؛ سكوتش : مرگ ومرداب !
***
سپردم سینه را بر سینه ی كوه
غریق بهت جنگل های انبوه
غروب بیشه زارانم در افكند
به جنگل های بی پایان اندوه !
***
لب دریا، گل خورشید پرپر !
به هر موجی، پری خونین شناور !
به كام خویش پیچاندند و بردند،
مرا گرداب های سرد باور !
***
بخوان، ای مرغ مست بیشه ی دور،
كه ریزد از صدایت شادی و نور،
قفس تنگ است و دل تنگ است، ورنه
هزاران نغمه دارم چون تو پر شور !
***
لب دریا، غریو موج و كولاك،
فرو پیچده شب در باد نمناك،
نگاه ماه، در آن ابر تاریك؛
نگاه ماهی افتاده بر خاك !
***
پریشان است امشب خاطر آب،
چه راهی می زند آن روح بی تاب !
« سبكباران ساحل ها » چه دانند،
«شب تاریك و بیم موج و گرداب » !
***
لب دریا، شب از هنگامه لبریز،
خروش موج ها: پرهیز ... پرهیز ... ،
در آن توفان كه صد فریاد گم شد؛
چه بر می آید از وای شباویز ؟!
***
چراغی دور، در ساحل شكفته
من و دریا، دو همراز نخفته !
همه شب، گفت دریا قصه با ماه
دریغا حرف من، حرف نگفته !
فریدون مشیری
نظرات شما عزیزان:
