تبادل لینک هوشمند بی خبر از هم هستیم و گویی به مرور در حال فراموشی ، گاه همدیگر را فقط ار میان انبوه سیم ها تنیده شده صدا می زنیم ، دلخوشیم که صدای هم را می شنویم اما آیا صدای دل هم را نیز می توان اینگونه منتقل کرد ، آن موقع که همسایه بودیم و پنجره در پنجره هر روز همدیگر را در قاب زندگی تماشا می کردیم با امروز قابل مقایسه است ؟ به نظر می رسد ونک دچار تحولی ریشه ای شده ، خیلی ها که از این دیار زیبا ناچار به اقامت در دیار غربت شده اند ، امروزه حتی همدیگر را به چهره هم نمی شناسند ، چه رسد به اینکه گهگاهی به هم زنگ بزنند . چگونه می توانیم این فاصله را از بین ببریم ، اگر چاره اندیشی نشود ، نسل بعد و بعد هرگز به هم سلام هم نخواهند کرد . خانواده هایی هستند که نه تنها از ونک مهاجرت کرده اند بلکه دار و ندار خود را نیز در این دیار فروخته و رفته اند ، اما باز ونکی اند و دوست دارند این پسوند همیشه برایشان باقی بماند ، پس بیایید همدیگر را در هر جا و از هر نسل که هست جستجو کنیم و نگذاریم نام ونک کمرنگ شود .
نظرات شما عزیزان:
